19 juni 2023

We stonden dus op een camperplek aan een redelijk drukke weg.Wat er om ons heen gebeurde was ook niet helemaal duidelijk. Er stoppen steeds auto’s waar mensen met koffers uitstappen en die weggaan naar ….? Er is geen station o.i.d. in de buurt.

We hebben het warmer dan ooit. In zuid-Spanje-Portugal hebben we het niet zo heet gehad als nu. Benauwd vooral ook.

We slapen al enkele dagen met de zijramen open ‘s nachts. Op deze plek lijkt ons dat echter geen goed idee. Ondanks dat er regen op komst is gaan we toch maar eerst voor open dakramen.

Later op de avond stopt er nog een bus naast ons. ‘s Nachts wordt er 4 keer geclaxonneerd. Het is begonnen met regenen dus de dakramen gaan dicht en de zijramen op de kleinste kieren.

Vroeg in de ochtend, tenminste ik vind 06.30 - 07.00 uur voor vakantietijd vroeg, rollen er 4 ‘dames’ uit de Ford Transit in deplorable staat. Dit geldt voor zowel de dames als de Ford Transit. Zij gaan vervolgens een uur lang buiten staan te hoesten en te rochelen. Om misselijk van te worden. Wij bekijken het schouwspel door een spleetje van de ramen maar laten alles dicht. Het lijkt ons verstandig om ze niet aan te spreken en daarbij is de taal, die ze tussen de bijgeluiden door spreken, mij ook niet helemaal duidelijk.

Na een uur vertrekken ze in het wrak van de week; de zijramen aan de rechterkant van de bus zijn dichtgeplakt met duct tape.

Wij zijn inmiddels ook al meer dan wakker en dus om 09.00 uur al onderweg! Elk nadeel heeft zijn voordeel blijkt maar weer.

Om onduidelijke redenen stuurt de TomTom ons van de péage af. We volgen de bevelen trouw op en staan dan opeens voor een deviation. Dat kennen we in Frankrijk dus daar trappen we niet in want als je die volgt kom je nooit meer thuis. We keren om, de snelweg weer op.

Rond 14.00 uur rijden we Chalons sur Champagne, in ons geval Chalons sans Champagne, binnen en ik krijg een soort van deja vu. Ben ik hier al niet eens eerder geweest, maar wanneer dan? Ik weet het niet meer.

Tijdens het aanmelden bij de receptie blijkt dat ik hier in 2008 ook al een keer ben geweest. Wat een globetrotter ben ik toch!

We kiezen een, in eerste instantie, een mooie plek uit. In eerste instantie dus want nadat wij 1 slok koffie hebben genomen komen er 3 busjes, vol met uitbundige kinderen van rond de 10 jaar aangereden die de stacaravans, veel te dicht bij ons, betrekken. Dat wordt spannend. Daarnaast worden we gek van de onweersbeestjes én, jawel, de grasmaaier/snoeier, die begint nadat wij nét een beetje bijgekomen zijn van alle emoties.

Het lijkt erop dat ons geluk met mooie plekjes een beetje aan het opraken is. Ook het mooie weer dat we, echt waar, 7 weken hebben gehad lijkt ons een beetje in de steek te gaan laten.

Kortom, tijd om naar huis te gaan.

Zoals het er nu naar uitziet zijn we donderdag thuis. Jos vd Wilk, hou je hier rekening mee, nasi-technisch gesproken?

We hebben geen zin om de laatste dagen weer veel te rijden dus lentement, morgen België.

De rest van de dag …