21 juni 2023 De laatste rit

Als ik om 09.10 uur bij het kantoor van de receptie aanklop voor douchemunten is de deur nog gesloten en is er niemand te zien. Heel erg verrassend is dit niet natuurlijk na onze ervaringen gisteren, vervelend wel. De auto van het ‘beheersders-echtpaar van het jaar’ staat er wel.

We besluiten aan een dame die aan komt lopen en een ‘vaste bewoonster’ blijkt te zijn te vragen of we misschien van haar een muntje kunnen kopen. Dit omdat de beheerders er niet zijn. Zij verstart onmiddellijk. Als we nog meer onvrede kenbaar maken wordt ze nog onrustiger maar geeft wel schoorvoetend toe dat er wat problemen met het echtpaar zijn maar dat daaraan gewerkt wordt. Wij mogen muntjes van haar overnemen, € 2,- per stuk. Belachelijke prijs, de camping is al hartstikke duur en dan ook nog de hoofdprijs betalen voor de douche. Marjoke vraagt dan 1 muntje en merkt op dat we dan samen douchen. Dat doet haar nog meer schrikken want als de beheerders zien dat er een dame uit de herenafdeling komt of een heer uit de damesafdeling dan wordt hij vreselijk boos want dat mag niet! Wij blijven bij 1 muntje en kijken er zelfs naar uit dat het gebeurt. Helaas het gebeurt niet.

We ruimen wel snel onze spullen op en ik loop met wat zakken vuil naar de ‘poubelles’ (vuilcontainers) die achter een 2 meter hoge schutting staan opgesteld. De ‘kampleiding’ is inmiddels gearriveerd. Mevrouw hangt met een peuk in haar mond op een picknicktafel en roept mij het e.e.a. toe. Ondanks 1000 dagen DuoLingo Online Frans versta ik er geen woord van. Ik kijk haar aan en loop langs haar heen.

Achter de schutting tref ik een ongelofelijke puinhoop; de 4 vuilcontainers zijn bedolven onder vuilniszakken en de glascontainer is ook meer dan vol. Dit is al weken niet opgehaald! Ik denk dat ze mij probeerde te vertellen dat het een beetje vol was.

Ik gooi mijn vuilniszakken bij de rest en loop terug naar de camper en spreek nog even onze Nederlandse buurman die ook als een haas vertrekt.

We rijden door een verrassend mooi stukje België binnendoor naar Geel. Verdwalen nog even in Aarschot dankzij onduidelijke opleidingsborden en komen dan in Geel aan bij Dicar-Campers.

Kijken kijken en niet kopen is het devies en daar houden we ons aan. Mooie dingen gezien maar duur en het gras bij de buren ……

Opnieuw binnendoor rijden we naar Nederland waar we direct in een file terechtkomen, dat gevoel kennen we dan ook weer direct.

Om 17.30 uur zijn we thuis. Moe, maar voldaan zoals dat heet.

Ruim 7400 km gereden, onwijs veel gezien, 650-700 foto’s gemaakt.

Het was goed en we vonden het leuk dat jullie ons ‘gevolgd’ hebben.

Uiteraard gaan we dit jaar nog regelmatig op pad maar niet zolang als nu. Dat staat voor volgend op het programma en ik heb horen fluisteren dat het weleens Griekenland zou kunnen worden.

Groet Hans en Marjoke