16 juni 2023

16 juni 2023

Wat een fantastische camping is dit. Schitterende plekken met schaduw (bomen) vlak langs de snelstromende beek. Hierin is zwemmen niet toegestaan en niet voor niks. De kracht van dat water… Je kunt er wel raften, ook niet ongevaarlijk natuurlijk.

De camping wordt omringd door bergen waarvan op een enkele nog zelfs sneeuw ligt, maar niet veel.

Wij kiezen vandaag voor de fiets. Pal voor de camping loopt namelijk één van Les Voies Vertes, de groene fietspaden. Door heel Frankrijk (maar ook in Spanje en Portugal) komen er steeds meer. Dit zijn hele mooie fietsroutes, vaak aangelegd op plaatsen waar vroeger een treintraject liep. Als we een tijdje het fietspad gevolgd hebben langs de beek zien we bordje met Le Bourg d’Oisans en besluiten daar heen te gaan. Ook via het groene fietspad. Een tochtje van 10 km. Een makkie denken we maar dat valt later toch wel een beetje tegen. De route naar Le Bourg gaat geleidelijk naar beneden, met één uitschieter waar het ontzettend stijl naar beneden gaat! We bedenken ons dat we ook nog terug moeten natuurlijk dus sparen we onze krachten voor zover mogelijk. We hadden al een beetje het gevoel dat we op een gegeven moment op ‘bekend terrein’ kwamen omdat wij vorig jaar zo’n 20 km verderop op een camping hadden gestaan. We komen namelijk op een plek waar we vorig jaar ook gefietst hebben; hier gaat het fietspad namelijk door de beek.

Onvervaard scheuren wij door het water dat echter veel dieper is dan wij hadden verwacht. De stroom is daardoor ook veel sterker.Met mazzel komen we allebei zonder schade aan de overkant. De fietsen en onze onderkanten zijn schoon in ieder geval.

We besluiten gelijk dat we dit terug anders moeten doen want als motor van de fiets er hier mee stopt hebben we een ‘uitdaging’. We vervolgen de route het dorpje in waar niets veranderd is sinds vorig jaar (21 juni). Dit is dus Le Bourg d’Oisans, aan de voet van de Alpe d’Huez.

We doen inkopen bij de supermarkt voor een picknick onderweg en doen dat aan een meertje waar het water zo helder is. Gek genoeg zien we maar 1 vis zwemmen…

Het fietspad door de beek nemen we nu op een andere manier; Marjoke ‘stuurt’ en ik til de achterkant van de fiets zo hoog mogelijk op. Nog steeds spannend want de stroming is echt erg sterk. We komen gelukkig opnieuw heelhuids aan de overkant, alleen natte voeten deze keer.

Dan komt de stijle heuvel al snel in zicht. Hij is 1 kilometer lang dus flink afzien. We redden het, stappen de laatste 50 meter af, maar zijn allebei kapot. Dit is vakantie?

Het laatste stuk naar de camping gaat ook omhoog maar dat is goed te doen. Door de vermoeidheid vergeet je bijna van het schitterende uitzicht dat je constant hebt te genieten.

Gelukkig hebben we de foto’s nog. Je kunt hier overigens blijven fotograferen, het ene stukje is nog mooier dan het andere.

Om 14.00 uur zijn we terug en zit onze dag er alweer op.

De rest van de dag …..