Maandag 22 mei 2023

Iedereen heeft weleens dingen gedaan waarvan hij/zij zegt “Waarom heb ik dat in hemelsnaam gedaan?”

Dat is meestal nadat het gebeuren heeft plaatsgevonden. Maar het kan ook voorafgaand daaraan “Zal ik dat wel doen?” of als je eraan bezig bent kan het ook nog “Waar ben ik aan begonnen?”

Wij hadden dat gisteren, op alle drie de hiervoor geschetste momenten; wij gingen uit eten.

Vooraf al twijfel; ik was nog niet echt op mijn best eerlijk gezegd, tijdens het eten; dit krijgen we nooit op, en daags na het eten met een iets versnelde pas richting toilet gaan.

We hebben het niet opgekregen, hebben vlees meegenomen naar de camper, ingevroren, en kunnen daar 3 dagen mee vooruit.

De wekker liep af om 08.00 uur want we moesten om 09.00 uur bij de garage zijn.

Nog even gevraagd of hij wist hoe laat de werkzaamheden gereed zouden zijn. Er werd tactisch geantwoord; 17.00 uur …. of eerder. Een zuid Europees antwoord, daar heb je wat aan!

Even de patser uitgehangen toen ik de fietsen van ons rek haalde en dat rek elektrisch liet zakken. De receptionist die meeliep was danig onder de indruk.

We zijn toen richting de Intermarche gegaan want het ‘bezoek toilet’ alert was inmiddels afgegaan. Daarna door naar een nog veel grotere supermarkt gegaan waar ook veel meer andere winkels onder 1 dak huisden.

Eerst een bakje koffie met een pastel de Nata, een roomgebakje en dé Portugese lekkernij.

Daarna een bezoek aan het toilet (wel effe schrikken, als je opstaat trekt ie automatisch door) en de winkel en alle ander belendende winkels doorgeslenterd en wat aankopen gedaan.

Net op het moment dat we denken “wat nu nog hier” komt het bevrijdende telefoontje dat de zaak geklaard is. Het is dan nog geen 12.00 uur.

Binnen 10 minuten halen we de camper op, bedanken de mannen uitbundig, en gaan richting Intermarche voor boodschappen en diesel. € 1,399 per liter, waar vind je dat nog.

We besluiten naar een CP op nog geen 100 km afstand te gaan, aan de Douro notabene.

Onderweg worstelen we weer eens ouderwets met een tol-betaalpoort (niet alles kan via de tolbadge) die eerst 2 bankpasjes weigert en vervolgens ook ons briefgeld niet accepteert. Uiteindelijk lukt het. Langs deze weg nog excuses voor de mensen in de rij auto’s die achter ons stonden inmiddels….

De laatste 30 km gaan we echt binnendoor, de binnenlanden in. Een schitterende route, prachtig landschap, wel heel smal en met veel klimmen en dalen. We komen welgeteld 1 camper tegen. Jammer want veel camperaars zwaaien altijd enthousiast naar ons! Voor alle duidelijkheid; WIJ ZWAAIEN NOOIT TERUG! Wat een onzin is dat zeg. Ik zwaai ook niet naar fietsers al ik fiets of auto’s als ik in een auto rijd.

Als we de camperplaats bereiken negeren we die gewoon en rijden rechtsaf een onverharde landweg op waar na een paar honderd meter een slordig geparkeerde BMW, met open deuren, half op de weg staat. Erin een man en vrouw die een noodstop hebben gemaakt lijkt het .

Wij rijden uiteindelijk bijna een waterzuiveringsinstallatieterrein op. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan hè. Maar dat is niet goed dus. Mijn achteruit-rij-skills maar weer eens beproefd want keren kan niet.

Terug naar de weg en we rijden tegen de ingang van de CP aan. We kijken elkaar aan en vragen ons hardop af hoe we die hebben kunnen missen. De CP is mooi, gelegen aan de oever de Douro. Eerlijkheidshalve moet ik er wel bijzeggen dat áls je de Douro wilt zien vanaf de camperplaats er eerst nog wel een heel bos gesnoeid moet worden, maar we staan er toch maar mooi!

De rest van de dag ….