30 mei 2023

Heerlijk, dat geluid van vogeltjes en groeiende wijnranken zo ‘s ochtends ‘vroeg’. We verlaten vandaag de prachtige locatie bij de wijnboerderij vlakbij - en met uitzicht op - Albufeira.

Het reisdoel vandaag is … Albufeira - Camping. We gaan ons weer een paar dagen ‘onderdompelen’ in luxe en wel op 8 minuten van waar we overnacht hebben!

Op de camping duurt het inchecken langer dan de rit van de boerderij naar die camping. Het papierwerk dat dit oplevert is enorm. Ik ben dan ook wel benieuwd wat ze er allemaal meedoen. Iedereen krijgt ook een persoonlijk pasje met een ‘soort pasfoto’. Mijn naam staat op mijn pasje, op de pasfoto daarbij herken ik mezelf niet.

In de recensie van deze camping wordt o.a. gesproken over een ‘narrige receptioniste’. Dat klopt helemaal want ondanks mijn charmes kan er alleen een lachje af als ik de punt van mijn elleboog pijnlijk stoot tegen de rand van de printer die op de balie staat.

Eenmaal binnen een plekje uitgezocht vlakbij het zwembad en de andere broodnodige faciliteiten.

We zijn inmiddels een geoliede machine/team dus het hele circus staat in no time overeind en we liggen dan ook vóór 11.00 uur al in het zwembad. Een absoluut record. De camping is redelijk druk bezet, het zwembad totaal niet.

Er is ook een supermarkt. Daar wil ik tussen de middag wat brood kopen. De ingang van de supermarkt ligt 1,5 meter buiten de slagboom/hek van de camping. Om dat hek te openen heb je dus je pasje nodig en dat heb ik (uiteraard) niet meegenomen.

Ik kijk hoe ik toch over of onder het hek of slagboom bij de ingang kan komen maar dan heb ik buiten de bewaker gerekend! Hij maakt in woord en gebaar duidelijk dat ik dat niet moet doen! Ik leg de situate uit en wordt meewarig aangekeken. Dan opent hij toch maarhet hek en mag ik er door.

Twee minuten later ga ik de omgekeerde weg. De slagboom staat open omdat er net een camper doorheen gegaan is en ik denk ‘zo kan het ook!’ Fout! Ik moét door het voetgangerspoortje wat hij met zijn ‘masterpass’ opent.

‘s-Middags bezoeken we Albufeira op de fiets. Heel erg toeristisch, geen verrassing, maar wel leuk. We scoren ons eerste ijsje, nou zeg maar gerust ijs, op het terras van een Italiaanse ijssalon.Nét voordat het geserveerd wordt schijt een meeuw mij even onder. Dit moet mijn ‘lucky day’ zijn toch?

Marjoke is hier 24 jaar geleden ook al eens geweest en Jos en Marjolein hebben er ook nog herinneringen aan dus we fietsen even langs dat hotel voor een fotomomentje.

Boodschappen doen en dan terug voor de broodnodige rust!

Ik kom er dan achter dat ik mijn ausweis van de camping verloren heb……. Ik meld het bij de(zelfde) bewaker die mij inmiddels kent. Na enige nadenken vindt hij toch dat ik maar binnen een nieuwe moet halen.

Dezelfde receptionistevan vanochtend lacht schamper en maakt gratis (!) een nieuwe aan, opnieuw met een zeer vage pasfoto.

De rest van de dag ……