Dag 42 zaterdag 8 juni Kariotes (en omgeving)

De dag waarvan ik wist dat ie eens moest komen. Een emotionele dag … Maar daarover later meer.

Ondanks dat de camping aan een drukke weg ligt hebben we geslapen als een blok, roos, os, whatever. De bomen bij de plek waar we staan houden ‘s ochtends redelijk de zon tegen waardoor we niet uit bed branden.

Dat is erg prettig want zoals gezegd; het wordt hier met de dag warmer. We hebben gisteren ook de luifel uitgezet maar die helpt slechts gedeeltelijk. Einde middag zitten we onder de luifel toch nog in de zon en zijn we noodgedwongen om naar achter de camper te verhuizen voor schaduw. Het is allemaal een beetje ‘behelpen’ maar we hebben toch besloten om onze ‘laatste dagen’ hier te gaan slijten. Er is ook een geweldig zwembad dus wat wil je nog meer. We hebben geen zin om, misschien vrijstaand, in de brandende zon op een strand te gaan staan.

We hebben al heel veel mooie dingen van Griekenland gezien en ons motto is ‘je mist meer dan wat je meemaakt’. Met andere woorden; je kunt niet alles zien. We hebben opgravingen (oude stenen noem ik dat) gezien en er nog veel meer gemist. Aan heel veel prachtige baaien en stranden gestaan maar er nog veel meer gemist. Wij vinden dat niet erg, volgende keer beter, of niet. Ik word ook moe van mensen die vragen “wat MOET ik zien?” Je moet niets, dat is het mooie.

We gaan het rustig afsluiten, Durrës is nog 400 km van hier dus tijd genoeg.

We gaan na de ochtend-zwempartij op de fiets naar Lefkada. Een levendige toeristenplaats met een enorme jachthaven. Veel reisorganisaties van zeiltochten hebben hier hun basis. We hebben nog nooit zoveel masten bij elkaar gezien! We gaan zelfs op een gegeven moment zelfs via 2 heuse Griekse fietspaden!

We slenteren het stadje door, scoren een terrasje waar je geduld voor moet hebben (maar we hebben vakantie) en doen enkele hoognodige aankopen.

En dan kom ik bij de emotionele kant van dit verhaal. Ik heb namelijk nieuwe waterschoenen nodig. Niks bijzonders zul je denken maar de ‘oude’ (wat is oud) zijn nu echt versleten na … 45 jaar. Echte Le Coq Sportif waterschoenen, ooit in Frankrijk gekocht.

Die sjouw ik dus al die jaren trouw met me mee en ze hebben al in menige zee/oceaan gelopen/gezwommen. En nu moet ik ze hier achterlaten … of zal ik ze toch …

De rest van de dag brengen we zéér rustig door met …