Dag 19 donderdag 16 mei Athena

We hebben geslapen als een os, daarom is het wakker worden van de wekker om 07.30 uur (!) best wreed maar we slaan ons er door.

Ik kom er al snel achter dat ik o.a. mijn medicijnen in de camper heb laten liggen dus daar moeten we vandaag nog even langs.

We gaan naar Ag.Marina om daar over te varen naar Nea Styra op het eiland Evia.

Ik had Loes gisteren nog gecomplimenteerd met de kwaliteit van de wegen in midden Griekenland. Die zijn prima. Vaak tot stand gekomen met geld van de EU uiteraard. In Athene is er wat dat betreft nog wel wat werk aan de winkel.

We zijn keurig op tijd voor de ferry die ons in een klein uur aan de overkant brengt.

Daar vandaan gaan we noordelijk naar een baai waar een piepkleine vissers-buurtschap met de on-Griekse naam Porto Buffalo ligt.

Volgens mij is het zwemwater prima (ik voel even met mijn hand) maar verder gaan wij het water niet in.

Er zijn een paar restaurantjes maar die zijn dicht. Als Loes echter bij 1 van de restaurants (haar favoriete op deze plek) de eigenaar ziet en hem aanspreekt schotelt hij ons toch een heerlijke mezé (bord met Griekse hapjes bij de ouzo) en ouzo en wijn voor.

In de baai liggen 3 zeiljachten, een prachtige plek, wel ver van huis want op 1 ervan wappert de Engelse Koopvaardij vlag (heb ik opgezocht).

We gaan terug naar Ag.Marina om over de boulevard te gaan flaneren. Helaas is hier ook nog veel dicht, ook haar favoriete restaurant.

We lopen dan naar een ander restaurant. Loes is zo enthousiast dat ze direct de weg oversteekt … Helaas is deze weg zojuist aangelegd; het verse beton is nog lang niet droog dus zij zakt er met 2 voeten 15 cm in weg. Haar reflexen zijn echter prima in orde want ze springt er ook direct weer uit maar voor haar schoenen is dat te laat. Na de eerste schrik komen we niet meer bij van de lach.

De (opvallend oude) mannen die aan de weg werken geven geen krimp. Als we even later in het restaurant zitten zien we dat een van de werklieden onverstoorbaar met zijn hark de 2 voetafdrukken ‘wegwerkt’.

We eten weer heerlijk en niet teveel (dankzij de doggybag).

Op een gegeven moment komt er iemand die dezelfde route als Loes wilde bewandelen. Zijn reactievermogen was beduidend minder want zijn schoen zoog zich vast in het beton voordat hij zich terug kon trekken. Met vereende krachten werd de schoen er weer uitgehaald.

Na het afrekenen stonden we op maar toen kwam de eigenaar nog met 3 heerlijke toetjes van het huis aan. Beleefd als we zijn …

De terugtocht (incl camperbezoek) voorliep spoedig en thuisgekomen hebben we ons op de schone was gestort.

Vanavond brengen we een werkbezoek aan de taverne aan de overkant van de straat.

Morgen kunnen we uitslapen en gaan de markt van Athene onveilig maken.