Dag 26 donderdag 23 mei Tollo - Leonidio

We gaan deze mooie plek verlaten. Ik wil gaan afrekenen bij de receptie (open van 10.00 uur tot 19.00 uur staat er op het bord) en tref een gesloten deur aan om 10.20 uur. Ik bel het ‘noodnummer’ dat niet opgenomen wordt. Vanuit de verte roept iemand wat ik kom doen. Ik zeg ‘I wan’t to pay’. Binnen no time is de receptie open en betaal ik toch maar contant wat dat scheelt € 3,- per nacht! Een tip voor toekomstige Griekenland bezoekers. De eerste 2 Mythos biertjes voor vandaag zijn dus al verdiend.

We willen vandaag via Mykines naar Leonidio. Een ritje van 120 km. TomTom geeft aan dat we daar 2,5 uur over gaan doen. Dat betekent dus niet alleen snelweg!

Het eerst stuk gaat over een prima snelweg. Ik ga jullie weer veel leren vandaag: als je in Griekenland op een snelweg rijdt met een dubbele doorgetrokken streep in het midden én aan beide zijden een ‘vluchtstrook’, dan is het heel normaal om half op de vluchtstrook te gaan rijden zodat achterliggers met haast je in kunnen halen.

Als we in Mykines aankomen worden we niet blij. Het parkeerterrein staat vol (file) de kassa tot de opgraving laat een enorme rij zien. Honderden schoolkinderen … We kijken elkaar aan, knikken en keren om. Hier hebben we geen zin in. Op naar het strand in Leonidio.

Daarvoor moeten we dwars door het stadje Argos. Bij het Shellstation, nog een leermomentje: tank A merk benzine en diesel in Griekenland én de andere apenlanden (volgens een kenner) waar wij doorheen gekomen zijn, worden we enthousiast ontvangen door de pompbediende. Hij maakt mij helemaal blij duidelijk dat het vandaag de dag van de aanbieding is en de Shell Super Power Diesel slechts 2 cent duurder is dan de gewone diesel. Ik ga mee in zijn act en vraag hem dan maar om de tank vol te gooien met Super Power! Zo gezegd zo gedaan.

Dan verder door Argos. Nou Athene had smalle straatjes maar in deze stad kunnen ze er ook wat van. Op een gegeven moment komen we een bord met ‘Private drive tru’ tegen. Ik denk “dat is voor mij, kan niet missen” en hup er doorheen. Ik kon ook niet anders.

Uiteindelijk komen we op de kustweg richting ons einddoel voor vandaag terecht. We stoppen nog even op een mooi plekje waar we zelfs zouden kunnen zwemmen maar gaan toch door.

We rijden de mooiste route tot nu toe, pál langs de Argolische Golf.

Schitterende vergezichten over het blauwe water dat nooit gaat vervelen. Het rijden blijft het opletten voor gaten in de weg en of loslopende (al dan niet manke) honden. We zien veel prachtigeGrieks Orthodoxe kerkjes in dorpen staan. Volgens een kenner zijn deze gebouwd in opdracht van mensen die veel slechte dingen in hun leven hadden gedaan en dat op deze manier probeerden af te kopen om alsnog in de hemel terecht te komen.

Wij navigeren op coördinaten en niet op straatnamen, dat is veel nauwkeuriger (als je de juiste coördinaten ingeeft). Daar ging vanochtend iets mis waardoor wij 2 km vóór de camping opeens de bergen ingestuurd worden (10 % stijging) en doen dat in eerste instantie nog ook. Als we tot bezinning gekomen zijn stoppen we dus op een bergweg (geen vangrail) en bekijken onze route opnieuw. We moeten naar beneden. Dat wordt keren dus en dat is best spannend met 8 meter lengte.

Het lukt en 10 minuten later rijden we de camping op en krijgen een schitterende plek toegewezen op 30 meter van het strand. Iets verder lopen dan gisteren maar vooruit, wel € 11,- per nacht goedkoper.

We duiken onmiddellijk de zee in en de rest van de dag.

We blijven hier 3-4 dagen. Dit is waarvoor we hierheen gekomen zijn, spannend gaat het voorlopig dus niet worden.