Dag 16 maandag 13 mei Kastraki - Delphi

Vandaag gaan we weer wat kilometers maken.

Eerst brengen we een zeer noodzakelijk bezoek aan de Lidl. Niet verrassend dat hier een groot assortiment feta kaas in de counters staat. Toch moeten we er wel een beetje om lachen.

Marjoke denkt een hele leuke afwasborstel te scoren maar bij het afrekenen blijkt dat er geen prijsje op zit. De cassière zegt “difficult’ en legt de borstel weg, die koop gaat dus blijkbaar niet door.

Dan op weg naar Delphi. Het eerste stuk binnendoor. Dit stuk Griekenland is niet het meest welvarendste gokken wij. Heel veel verlaten, en half ingestorte bedrijfsgebouwen. De weg is ook niet al te best. Het blijft ook oppassen voor flinke gaten in de weg én loslopende honden.Uiteraard is het rijgedrag van de Grieken ook een onzekere factor. Het lijkt een beetje op wat we meegemaakt hebben in Marokko.

Dankzij de oplettende co-piloot kan ik net voorkomen dat we onszelf lanceren op een spoorwegovergang. Later volgt er nog 1, dit zijn nog wat ‘aandachtspuntjes’ voor de afdeling dimósia érga (zoek maar op).

Het was er alweer enige tijd geleden dat ik een afslag miste dus vond ik dat het vandaag wel weer eens kon. De schade bleef beperk tot 5 kilometer omrijden.

Dan komen we op de, voor ons althans, eerste Griekse tolweg. We betalen op de ouderwetse manier, gewoon met geld aan een echt persoon in zo’n hokje. Na 45 kilometer herhalen we dit ritueel nog een keer. Niet het leukste baantje lijkt ons, zeker niet als er bijna niemand over die weg rijdt.

Het landschap vinden we, sorry, eerst heel saai. Erg vlak ‘verwilderd’ grasland met af en toe een stukje landbouwgrond er tussendoor en hier en daar een cypress.

Langs de weg staan kilometers lang manshoge bremstruiken vol in bloei, dat is wel weer prachtig om te zien. Dit ziet er beter uit dan die geluidswallen bij ons.

Uiteindelijk gaan we dan toch de heuvels/bergen in. Heerlijke 180 graden haarspeldbochten en vergezichten. Het is wederom een prachtige route. We stoppen nog even bij een uitzichtpunt dat tegenvalt. Ook valt er op dat moment een enorme plensbui. Als die over is rijden we door zonder een foto gemaakt te hebben.

Dan komen we uiteindelijk toch bij camping Delphi in … Delphi aan.

Een allerhartelijkste ontvangst. Ik ‘ken’ deze camping via een paar vloggers die ik gevolgd heb. Het is een geweldige camping met een prachtig uitzicht. Alleen niet vanaf onze plek want alle topplekken zijn gereserveerd voor een Frans campergezelschap, misschien wel van het Franse programma Nous y sommes presque (zoek maar op).

We hebben een plek naast een Nederlands gezin met 3 kinderen onder de 4 jaar. Eenadvies voor jonge gezinnen die dit lezen; doe dit jezelf, maar vooral je mede camperaars, NOOIT aan. De stoom komt na 5 minuten al uit mijn oren van het gekrijs en gegil. Vader en moeder doen hun best (ik heb geteld; 10 keer nu ga je eten anders …?) om het rustig te krijgen maar de jeugd heeft andere plannen vandaag.

We zwemmen even (nou ja ik ga het water in en er snel weer uit) en gaan proberen een rustige avond te krijgen.

De bus naar Delphi is al besteld dus van de buren hebben we dan geen last. Tenzij ze natuurlijk morgen ook …