13 mei

Eerst even over gisterenavond uit eten.

We kiezen het dichtsbijzijnde visrestaurant, aan de overkant van de ingang van de camping. Het is een familierestaurant; vader moeder in de keuken, dochters in de bediening. Bij binnenkomst valt de tafel met taarten onmiddellijk op. Blijkt later dat deze door moeder zélf worden gemaakt en, zo te zien, waarschijnlijk door de dochters worden voorgeproefd. Wij gaan voor de lula e camarão (inktvis en garnalen) maar houden ook wat ruimte over voor het toetje.

De dag begint zonovergoten én zonder wind. Deze laatste steekt op een gegeven moment wel weer de kop op maar de zon blijft gelukkig flink schijnen.

De mini supermercado op de camping verkoopt heerlijke broodjes voor erg weinig.

We zien,en spreken, voor het eerst onze buren en horen dat dit helaas geen erg goed fietsgebied is. De buren aan de voorzijde zijn een Zwitsers stel die in een Concorde Carver Centurion Style ‘kamperen’. Mijn droom ….. Heel aardig stel, leuk gesprek en gaande het gesprek vertelt hij dat hij hetzelfde motorprobleem heeft gehad als wij hebben. Met een zo’n dikke Concorde dus, en toen gewoon is doorgereden. Geen angst, geen probleem. Zolang het lampje geel brandt is er niks aan de hand, gaat ie rood branden dan beter z.s.m. stoppen. Ik ben weer een beetje meer gerustgesteld.

Overigens gaat er bij hun ook altijd wel iets kapot in het woongedeelte, dat is camper eigen en merk onafhankelijk. Daar gaat mijn argument om een Concorde van € 400.000,- te kopen.

Het karretje weegt trouwens 7.250 kg en loopt 1:6 - 1:7. Nóg een argument misschien om in overweging te nemen.

Ik vraag voor de zekerheid op de receptie nog even na of er ‘een beetje’ gefietst kan worden hier. “Je kunt langs de kust tot Porto!” is het blije antwoord. Wel een beetje hink-stap-sprong pad; over een rammelend plankier, coblestones, helemaal geen stones, trapjes. Niet handig dus.

Eigenwijs als ik ben probeer ik een stukje. Erg leuk, mooie kust maar niet iets voor Marjoke ben ik bang.

’s-Middags fietsen we het stukje samen totdat we aan het stuk met trappen komen. Prachtige kust met ‘verborgen’ strandjes.

Dan gaan we naar de outlet mall die we op nog geen 3 km voor de camping al hadden gezien. Alle (dure) kledingmerken bij elkaar.

In een koffiecorner scoren we 2 koffie en 2 pastéis de nata voor€ 3,80! Die pasteis de nata is het nationale gebakje en je wordt er helemaal niet dik van, wel heel erg blij.

Marjoke scoort een mooie Desigual jurk en we fietsen weer richting camping. We hebben nieuwe Zwitserse buren. Kleinere camper dan hun voorgangers wel veel luidruchtiger en Franstalig deze keer dus ik kan gaan oefenen.

Straks nog even naar de supermarkt en vanavond eten we thuis ‘van de plaat’ en de rest van de avond ……