Dag 30 Honfleur - Le Treport

Mij wordt weleens gevraagd waarom we op zo’n grote camperplaats gaan staan. In principe doen we dat ook liever niet maar deze was zeer dichtbij het ‘centre-ville’ en daar wilden we zijn.

Naast het ‘kortjes bij dichtjes’ op elkaar staan zijn er nog meer nadelen op dit soort CP. Als je je douche-afwas-water wilt lozen moet je achteraan aansluiten in de rij. Daar waren we dus een half uur mee kwijt. Dit mede dankzij iemand voor ons die maar 1 ding tegelijk kan (een man); eerst cassettetoilet legen, dan kijken (!) hoe je vuilwater wegloopt tot de tank leeg is en vervolgens schoon water gaan tappen. COMBINEER deze werkzaamheden, scheelt veel tijd. Ja ik weet dat ik vakantie heb maar toch erger ik me eraan.

We gaan vandaag naar de volgende CP in Le Treport waar je ook gezellig dicht op elkaar staat als er plaats is tenminste. Daarvoor gaan we eerst over de Pont de Normandie. Een enorme steile, hoge brug over de Seine. De van Brienenoord valt hierbij in het niet.

We hebben al eens eerder in Le Treport gestaan tijdens een flinke storm. Ondanks dat we toen onze stelpoten uit hadden gezet wiegden we flink heen en weer. Ik ben hier ook al eens geweest toen het méér dan vol stond. Geen plek dus.

Nu valt het mee. Ik worstel met de toegangsautomaat. Meer met de betaalkaart eigenlijk, die wordt namelijk geweigerd. Niet alles en iedereen in Frankrijk vindt de Rabo-pas fijn heb ik gemerkt. Betalen ‘par card’ is in Frankrijk inmiddels ook wel ingeburgerd. Al stond er afgelopen week een madame voor ons in de rij bij de supermarché die een cheque ging uitschrijven! Dat duurde best lang … maar ik heb vakantie.

We proppen das Reisemobil tussen de eerste rij langs de weg. Als je dan op het dak gaat zitten kun je de zee zien. Vanuit de camper niet want het duingras is erg hoog. Ondanks dat er een paar stevige ezels rondlopen die de hele dag grazen … denk ik, Marjolein?

Als 1 van onze naaste buren (1 meter afstand) na een uurtje vertrekt besluiten wij om diens plaats in te nemen. Dan kunnen we nog buiten zitten ook! We hebben zomaar het mooiste plaatsje van de hele CP.

De fietsen worden afgeladen en we gaan naar het dorp. Marjoke kijkt bedenkelijk want haar accu geeft slechts 2 streepjes aan. Nou als je hier naar het dorp fietst heb je meer je remmen nodig dan de accu want het is niet normaal zo steil! We scoren een piepklein maar zeer pittig bakje koffie en bezoeken wat souvenierwinkels. Marjoke kiest een pluchen inktvis uit die kan praten als je er iets tegen zegt. Het blijkt echter dat een ander beest in het rek kan praten, en niet de inktvis. Hilariteit alom.

Vanuit het dorp kun je met een lift naar boven, waar wij staan. Deze is echter alleen toegestaan voor voetgangers en niet voor fietsers. Maar de fiets past er wel in. Dus Marjoke mét fiets de lift in en omhoog. Als ik dat kunstje met mijn fiets wil herhalen word ik ernstig aangesproken door een roedel Fransen die mij wijzen op het ‘verboden voor fietsen’ bordje. De overmacht is te groot dus ik ga fietsen en dat valt niet mee want het zijn meerdere flinke klimmetjes.

Uitgeput kom ik terug op de CP waar gelukkig een heerlijk Spaans (restantje) op mij wacht.

De rest van de dag…