Dag 12 18 juni Tregoney, Cornwall

Dag 12 18 juni 2017 Humfrey’s Farm Tregoney, Cornwall

We hebben nu echt een topplek om te staan op 1 nadeeltje na dan en daar had Hans nogal last van. De haan kraait hier vanaf een uur of vijf en gaat daar mee door tot een uur of negen. Hij sliep dus niet veel meer, maar ik had nergens last van. Heerlijk de vogeltjes vlogen rond de camper en ik had een heerlijke nachtrust. We besloten om vandaag naar het strand te gaan. Tenminste Hans had een route gemaakt die gedeeltelijk over een fietsroute liep. Maar dan moet je hier denken dat het gaat over heel smalle paadjes, waar ook gewoon verkeer rijdt. Alleen kunnen de auto’s ook niet zo hard. Wij moeten ook af en toe stoppen om een auto te laten passeren. Zo smal is het. Gelukkig zijn de Engelsen heel polite en geven ze meestal voorrang. We gingen op weg naar Portlau. Een plaatsje aan de kust. Het was een prachtig stadje gelegen op een aantal rotsachtige heuvels. Er was een klein haventje met een piepklein strandje. We keken even hoe de pleziersloepjes te water werden gelaten. Even later gingen we koffie drinken in het deftige hotel dat direct aan het water lag. We namen er Cream tea bij d.w.z. Koffie met scones, clotted butter en jam. Heerlijk! De ober (een echte hipster met baard) vertelde dat het vorige week nog stormachtig was en er veel regen viel. Hij vroeg ons ook te blijven omdat wij vertelden dat we meestal mooi weer hebben.
Omdat het zwemmen in het haventje niet zo aanlokkelijk leek vroegen wij of er in de buurt ook een echt strand was. Dat was er wel maar dan een paar mijl verderop. Wij weer op de fiets de paden op de lanen in en bijna dachten we het niet te kunnen vinden. Toen zagen we in de verte de blauwe zee liggen. We moesten wel een helling met dalingspercentage 25% (het was er heel erg stijl)af. Ik dacht even in een kermisattractie te zitten, moest de remmen keihard dichtknijpen en had het gevoel over de kop te slaan. Gelukkig ging het allemaal goed. We moesten er ook niet over denken dat we straks weer omhoog zouden moeten. Maar eerst lekker zwemmen in de zee. Het was een echt strand met zand en keien, maar gelukkig hadden we onze waterschoenen meegenomen. De zee was wel een beetje vuil met wier en zo, maar wel heerlijk water. Daarom bleven we er echt wel even een tijdje in. Daarna opdrogen. Hans had een weg gezien die wat minder steil liep en ging op Google maps kijken. Het bleek dat deze weg ook naar de mainroad ging. Na lekker te zijn opgedroogd gingen we nog even een kopje soep eten met een broodje in een strandtentje. Rond half drie besloten we de terugreis aan te vangen. Nu moesten we wel over de ‘grote’ weg de route terug naar Tregoney vinden. En dat terwijl het verkeer toch wel langs je raasde. Ik vond het allemaal maar niks, maar gelukkig ging het goed. Onderweg zagen we nog een Spar waar we bier en water kochten.
Nu zitten we heerlijk in de schaduw van de camper een beetje te lezen en Hans ligt lekker te slapen. We hebben lekker met de buitendouche het zout van onze lijven gespoeld en zijn weer helemaal schoon. Zonet is er een camper aangekomen, dus zijn we het alleenrecht op dit prachtige plekje kwijt. Het is een Duits echtpaar met een hond en een poes!! Wel aardige mensen.
Straks ga ik koken en dan maken we ons op voor de avond. Dit is wel een heerlijk plekje en het is best jammer om straks afscheid te nemen. Maar Lands End lokt.