Dag 20 Diamond Farm Bletchingdon en omgeving

We komen langzaam maar zeker tot het einde van onze reis. Maar niet zonder avonturen, want die beleven we iedere dag. Omdat we vanmorgen niet hoefden af te breken stonden we rustig op. Het is best lekker om ergens meerdere nachten te staan, want het geeft een heleboel rust als je niet alles hoeft in te pakken. We doen het overigens wel heel snel hoor, want we zijn het wel gewend.
Afijn, eerst even douchen en toilet maken, ontbijten en Hans had al een heel programma verzonnen. Gisteren had ik al Nederlanders gesproken die op de fiets terug kwamen naar hun camper. Ik vroeg hen of ze naar Oxford waren geweest. Dat hadden ze wel gedaan maar met de bus. Ze waren die dag naar Blenheim Palace geweest en daar erg genoten. Wij hadden eigenlijk niet zo’n in om naar een stad te gaan en zeker niet met de bus. Daarom besloten we ook naar het paleis te rijden en dan te zien wat we zouden doen. Het was inderdaad zeer de moeite waard, alleen de toegang viel niet mee. We waren ondanks de ouderen korting van Hans ruim 45 pond kwijt. Maar goed, je wilt wat zien…
Het bleek dat dit het geboortehuis van Sir Winston Churchill was en dat maakte het ook historisch erg interessant Er was ook een complete Churchill-expositie inclusief de zwart wit beelden van zijn begrafenis in januari 1965. Ik heb nog wel een keer een film over zijn leven gezien en vond het erg interessant. Verder was het huis dat eigendom is van de 12e Earl van Marlborough erg mooi en heel erg groot. De tuinen waren ook heel bijzonder. We liepen ook nog naar de verborgen tuin en hebben daar lekker op een bankje gezeten. Er bleek ook nog een treintje te rijden en we dachten daarmee een rondrit door de tuin te krijgen. Echter zaten er opvallend veel gezinnen met kinderen in het treintje en ging het inderdaad naar een speeltuin voor kinderen. Wij bleven dus maar zitten en gingen meteen linea recta weer terug.
Rond drie uur gingen we naar de fietsen en Hans had zoals altijd een goede route verzonnen om terug te rijden. Hij doet dat samen met zijn vriendin ‘Google Maps’. Alleen ging het vanmiddag niet helemaal goed. Of juist wel. We kwamen op een gegeven moment terecht bij de supermarkt waar we boodschappen wilden doen. Toen wilde Hans nog een biertje halen bij The Jolly Boatman Inn die we ook vonden. Maar toen begon de ellende. We moesten een paar keer de weg oversteken en rondrijden tot Hans het ‘spoor’ gevonden had. Het was eigenlijk een voetpad, maar wij als ervaren fietsers zien daar het verschil niet tussen. Het paadje werd op een gegeven moment wel heel smal en aan weerskanten stonden de brandnetels manshoog. Ik zag Hans al naar zijn blote kuiten grijpen en zelf werd ik ook af en aan geprikt. Het was eigenlijk best wel een mooi pad, maar je kon er niet van genieten omdat je zo goed op moest letten waar je reed. Toen kwamen we bij een bruggetje en dacht Hans dat de fietsen wel over het hek getild moesten worden. Gelukkig stonden er een paar mensen te praten waar we de weg aan konden vragen. De fiets van Hans was al over het hek en moest weer terug omdat we een andere kant op moesten. Heel verwarrend allemaal. Maar uiteindelijk kwamen we weer op een asfalt weg. Toen bleek dat we minstens twee kilometer op de vluchtstrook naast de snelweg moesten rijden en dat terwijl het verkeer om onze oren raasde. Het was doodeng, maar gelukkig konden we extra power toevoegen en gingen we als een speer. Toen kwam de camping alweer in zicht en was het leed geleden. Toen we bij de camper aankwamen bleek er net een ‘keurmeester’ van ACSI langs te komen. ACSI is een keurmerk van campings die in een gids staan die wij vaak volgen. Het bleek dat in Engeland bijna geen ACSI campings zijn. We hadden een leuk gesprek met de man en daarna gingen we lekker even zwemmen. Nu zitten we aan de borrel met toast en ga ik straks lekker koken.