Dag 9 Eype - Tavistock

We vertrekken vroeg want zijn ook vroeg wakker. Waarom? Het is vakantie! De zon is overigens verdwenen achter een dik wolkendek.
Het wordt spannend want we moeten dus de smalle, 3 meter brede, weg af! Ik loop de eigenaar tegen het lijf en vraag hem of hij nog tips heeft voor de afdeling. Hij kijkt mij vragend aan en schudt zijn hoofd; “fingers crossed and just push, you’re the biggest, they will go backwards, no problem”. Zo had ik het nog niet bekeken, het nadeel heeft ook een voordeel! We slingeren de dashcam voor het eerst aan want hoe dit ook afloopt, we willen het nog wel een keer terug kunnen kijken. Het valt allemaal reuze mee, we komen geen tegenligger tegen en komen zonder brokken beneden.
Al vrij snel zitten we op de juiste weg richting Exeter. Opnieuw zelf het grootste deel van de route uitgestippeld want TomTom is handig maar niet altijd. We gaan Exeter in omdat we boodschappen moeten doen. Exeter is een middelgrote stad met zo’n 120.000 inwoners. Misschien zijn er veel bezienswaardigheden maar wij zijn alleen geïnteresseerd in een supermarkt, en die vinden we middenin de stad. Marjoke doet boodschappen want ik sta op 3 parkeerplaatsen tegelijk geparkeerd en blijf in de camper zitten want misschien vindt niet iedereen dit leuk en kan ik dus zo wegrijden. Er is helaas geen postkantoor in de supermarkt want er moet een pasje opgestuurd worden naar het Westland. Die zoeken we dan maar in één van de plaatsjes die we ongetwijfeld nog tegen gaan komen. Op de TomTom (soms wel handig) navigeren we echt dwars door de stad uit richting Dartmoor Forest.
In Dunsford (700 inwoners), aan de rand van Dartmoor Forest, rijden we verkeerd (ja dat kan in zo’n stad) maar staan opeens wel voor het lokale postkantoor. “Ah het postkantoor” zegt Marjoke en is al uitgestapt vóór ik iets kan zeggen. Ik sta namelijk niet echt ‘gunstig’ geparkeerd; midden op straat en ik kan daar zeker niet daar blijven staan. Ik rij dan maar 500 meter door en kan dan, zeer moeizaam, langs de kant parkeren. Missie postkantoor is 10 minuten later geslaagd en we vervolgen onze weg, Dartmoor Forest in. Een bijzonder landschap, niet echt veel bos maar meer onnoemelijk grote graslanden in een heuvelachtig landschap (stijgingspercentages van 17 en 20 %) met heggen, alsmaar heggen. Als je een wildrooster passeert weet je dat het uitkijken is voor schapen, koeien en paarden die vrij rondlopen en dus ook over de weg. Het is niet spectaculair maar wel bijzonder (mooi ook) allemaal.
Middenin Dartmoor Forest ligt Princetown. Daar staat ook de gelijknamige gevangenis. We rijden er een ‘rondje’ omheen zonder te stoppen want dat mag niet van de politie (volgens de borden). Het is een bijzonder naargeestig gebouw. Vroeger zaten hier de zware criminelen, tegenwoordig vooral die met een witte boord.
Wij gaan verder naar het westen richting Tavistock . Net daarbuiten hebben we een mooie camping gespot waar je ook kunt zwemmen en er is zelfs een jacuzzi. Vlak na aankomst testen we beide faciliteiten uit en ze bevallen prima!
We blijven morgen hier want het wordt prachtig weer en je schijnt hier ook prima te kunnen fietsen. We gaan eens op onderzoek uit en brengen de rest van de avond in gepaste rust door.