Dag 7 Glamis Castle en ...... een lekke band....

Dag 7 Glamis Castle en ...... een lekke band ....

Echt de mooiste B&B tot nu toe, in the countryside. Ontbeten in een schitterende woonkeuken met een AGA fornuis. Volgens de kenner (die ik toevallig bij me heb) is dit het summum! We doen het vandaag rustig aan want de teller staat al op 1300 km en de rug van Marjoke werkt ook niet echt mee. We gaan vandaag naar Glamis Castle. Dit op advies van onze gastvrouw, de eerste Yes stemmer die we spreken. De grootvader en moeder van de huidige Queen hebben in dar kasteel gewoond.
De thermometer in de auto geeft 20 graden aan dus we gooien het dak weer open. Beginners foutje natuurlijk want de auto stond in de zon, al rijdende daalt hij al snel naar 12-13 graden. Maar daar hebben we stoelverwarming voor hè? We laten TomTom de route bepalen en krijgen daar geen spijt van. Wederom een hele mooie route over smalle wegen (weinig tegenliggers) en af en toe donkere bossen.
Als we het toegangshek naar Glamis Castle indraaien zien we in de verte (1500 meter) het kasteel liggen, een prachtgezicht. Het is één rechte lange 'streep' er naartoe.
Wij zijn net op tijd voor de rondleiding van 12.00 uur. De rondleiding wordt verzorgd door een ontzettende enthousiaste dame die ons met de nodige humor en zelfspot door prachtige kamers leidt. Na een uur zijn we rond (uiteraard krijgen de toeristen slechts een klein deel te zien) en gaan we de Italiaanse tuin in. Prachtig aangelegd en onderhouden. Opvallend zijn de vele vlinders (merk bij ons onbekend) die er rondvliegen. Daar is hier geen tekort aan.
We besluiten dan naar een wat grotere stad te gaan om daar te pinnen en een supermarkt te zoeken die open is op zondag, het wordt het wereldberoemde Forfar. Ik ga dus even pinnen en besluit tijdens de transactie tegelijkertijd even aan passerende man te vragen waar een supermarkt is. Kom er maar in dames, mannen kunnen geen 2 dingen tegelijk hè? De man reageert enthousiast en begint breed uitgemeten te vertellen hoe ik moet rijden. De pinautomaat achter mij vindt dit blijkbaar veel te lang duren want hij slikt mijn pinpas in om deze niet meer terug te geven :-(
Gelukkig hebben we meer pasjes dan geld dus met een andere geprobeerd en dat lukte wel. Morgen moeten we dus even bellen naar de bank, dat dan weer wel.
Na de inkopen rijden we wederom via een hele fraaie route terug naar de B&B. Ik moet echt slalommen tussen de koppels fazanten door die over de smalle wegen lopen/rennen. Het zijn er tientallen.
Na een korte pauze besluiten we om te gaan eten in het dorp 5 miles verderop. We komen echter niet verder dan 500 meter... Ik moet uitwijken en raak daarbij een scherpe steen die op de weg ligt. Een knal en ik voel gelijk dat de band lek is. Het is echter niet alleen de band, ook de velg heeft een deuk opgelopen. Geen reservewiel maar een reparatiekit; compressor met vloeistoftank die je band moet vullen zodat je door kunt rijden. Mooi niet dus want het werkt niet. Ontzettend aardig volk die Schotten; 3-4 keer wordt er gestopt en gevraagd of ze kunnen helpen. Helaas ....
Ik rij de 500 meter achteruit terug naar de B&B, de band is toch verloren.
Onze gastvrouw brengt ons naar en haalt ons van het restaurant waar we heerlijk (en veel) eten.
Zojuist de verzekering maar gebeld. Morgenochtend komt er een garagebedrijf om te kijken wat ze voor ons kunnen betekenen.
We zitten heerlijk in onze serre, aan de whisky, en wachten rustig af.