19 april Tinderhir

Belachelijk vroeg wakker geworden omdat Marjoke foto's wilde gaan maken van de zonsopkomst in de woestijn. Helaas mislukte dat gedeeltelijk omdat dezelfde wolk die gisteravond een mooie fotoreportage van de zonsondergang verhinderde er nog steeds voorhing blijkbaar.
Na 1 van de meest geslaagde ontbijten tot op heden naar Rissani gereden met de 'camel guide' van het hotel op de achterbank van onze Clio maar deze keer in de rol van bewaker/geldontvanger. We konden namelijk niet pinnen in het hotel en hadden niet genoeg contanten dus moesten we naar een stad(je) om daar te cashen. Hij zou dan teruggaan met een taxi. Overigens was dit vooraf afgesproken, dus niet spannender maken dan het is. Bij vertrek bij de flappentapper hingen er gelijk 4 kinderen aan de auto (handig hoor elektrische deurvergrendeling) maar na verkwistend gas geven en de eerste scherpe bocht hadden we daar geen last meer van!
Daarna op weg naar Tinerhir, 150 km verder naar het westen, waar we in een guesthouse zullen overnachten. Onderweg vooral veel zand(..) gezien en door diverse karakteristieke maar zeer armoedige dorpjes gereden. In 1 dorpje bakkie gedaan (we waren toch een beetje een bezienswaardigheid) en toen de zandbak weer in. Rond 14.00 uur kwamen we aan in Tinerhir en besloten op het dorpsplein een restaurantje uit te zoeken. Een morsige ober van een morsig restaurantje had ons al gespot. Wij bedankten hem vriendelijk en doken een zijstraat in. Dat was niet zo handig. We hebben al veel, naar onze beleving, 'duistere straatjes en steegjes gezien maar deze buurt sloeg alles. We keerden direct om en keken in het gelaat van de ober die ons blijkbaar gevolgd was. Aangezien we verbaal nog steeds groeien en ons mannetje/vrouwtje steeds beter staan en er anaal er ook geen problemen meer zijn hebben we de gok genomen en zijn met hem meegegaan voor een Marokkaanse salade met brood. Het guesthouse was echter niet zo eenvoudig te vinden. Dus besloot ik een tankbeurt te combineren met het vragen naar de hopelijk voor de pompbediende (bekende) weg. Beetje overmoedig sprong ik uit de auto en antwoordde op zijn vraag hoeveel benzine met: pour DeuxCent FRANCS .... :-( Hij begreep me gelukkig en wist ook de juiste weg nog aan te wijzen. Het guesthouse wordt gerund door 2 broers en bestaat uit diverse terrassen en ruimtes in Berberstijl. We werden gastvrij ontvangen met berberwhiskey (Thé Mente). Het enige minpuntje lijkt te zijn dat de plaatselijk moskee aan ons verblijf grenst. Dat wordt weer een dolle boel vannacht dus.
Daarna naar DE lokale bezienswaardigheid gegaan: de Todra Gorge (bron). Mooi stukje gelegen tussen 2 rotsen van 300 meter hoog. Jammer alleen die al die Spanjaarden met hun enorme SUV's door de beek (mogen) rijden. Vanavond eten we Berbers, gerechten dus. We laten ons verrassen...