Dag 13 Clapiers dag 2

WEGENS STORING WAARBENJIJ.NU vandaag geplaatst

Vanddaag ging het gebeuren; de Mont Ventoux zou bedwongen gaan worden door Jos.

Voor alle duidelijkheid nog even; het ging niet alleen om de beklimming van 20 km maar ook het stuk ervoor van 150 km. De volledige Tour-etappe zoals die op 22 juli a.s. verreden zal worden.

De wekker gaat om 06.15 uur. Niet bij ons maar bij Jos en aangezien hij bij ons in de camper slaapt word ik ook wakker.

Gisteren heeft hij de laatste voorbereidingen getroffen en daar komt heel wat moderne techniek bij kijken tegenwoordig; fietscomputer en hartslagmeter etc etc. Er wordt ook heel veel aandacht besteed aan de voeding want enkel op een cracker en een banaan ga je dit niet redden.

Rond half acht vertrekt hij vanaf de camping naar het startpunt van de etappe in Montpellier (ook nog 10 km extra).

De spanning bij moeder is zo mogelijk nog groter dan bij Jos. Wij gaan dan maar even ‘ontspannen’ boodschappen doen. Tijdens de boodschappen om 11.15 uur belt Jos voor het eerst en hij zegt dat het goed gaat én dat hij het rustig aan doet. We spreken af dat we elkaar in Bedoin zullen ontmoeten en daar zullen fourageren.

Wij vertrekken met zijn auto dus naar Bedoin waar we een restaurantje uitzoeken om wat te drinken en op Jos te wachten. Ik merk echter al snel dat we hier niet kunnen blijven want ze gaan sluiten. Ook blijkt dat de etappe hier helemaal niet langskomt maar aan de andere kant van het dorp. Detail!

We pakken in en gaan in Centre Ville op een centraal gelegen parkeerterrein in onze meegenomen vouwstoeltjes zitten wachten en vinden dit helemaal niet gek.

Als hij arriveert voorzien we hem van het nodige en gaan rustig een ijssalon opzoeken want de temperatuur gaat hier al richting 30 graden.

Met moeite krijgen we onze ‘ijsjes’ op en gaan dan ook aan de klim naar de top van Tourmalet beginnen, met de auto welteverstaan.

Op een gegeven moment krijgen we hem in het vizier en halen hem eenvoudig in. Fotomomentje natuurlijk en door …

Wij zijn eerder boven dan Jos en na een uur verschijnt hij in ons blikveld, best fris nog legt hij de laatste meters af en we zijn diep onder de indruk. Een geweldige prestatie.

Uiteraard bovenop nog wat foto’s genomen en op de terugweg even stilgestaan bij het monument ter nagedachtenis aan Tom Simpson die daar, bijna aan de top, kwam te overlijden tijdens de Tour van 1967.

Daarna nog 2 uur terug in de auto naar de camping.

Het was geweldig om mee te mogen maken.

De rest van de avond (maar die was niet zo lang meer) ….