Dag 16 Avigliana: dalen met 18 %

Als alles ingepakt en vastgesnoerd zit nemen we afscheid van M en M en vertrekken we richting Turijn. Wij hadden 1 van de mooiste plekjes op de camping en dat hadden meer mensen gezien. Als duidelijk wordt dat wij gaan vertrekken cirkelen ze als gieren rond onze plek. Er is zelfs een Duitse dame die gaat met een stoel naast ‘onze’ plek zitten en wacht rustig af. Zij heeft gewonnen.

In het dorpje tanken we eerst even en stellen de Tom Tom goed in. Die wil dat wij omkeren. Ik wil dat niet. We zijn namelijk al via die kant van het meer van Lugano naar hier gekomen en ik wil graag via de andere kant terug. Later denk ik daar nog wel even aan terug …….

Het begin gaat heel voorspoedig. We klimmen flink, veel bochten - haarspeldbochten, geen probleem, noch met sturen nog motorisch. Hier doe ik het voor, dit is gewoon leuk.

Dan moeten we op een gegeven moment linksaf een smal straatje in. We stoppen want dit is wel HEEL SMAL. Marjoke trekt haar oranje verkeershesje aan en loopt de straat in. Na 25 meter keert zij zich om en gebaart dat het wel kan. Op hetzelfde moment komt er een vrachtwagen uit de tegenovergestelde richting. Ik moet dus achteruit het weggetje weer terug en doe dit met behulp van mijn zeer gewaardeerde assistente.. We slaan deze weg maar over en nemen een ander route. Opnieuw klimmen, klimmen en klimmen en dan zitten we op bijna 800 meter hoog.

What goes up, must come down.

Het dalen begint en opeens horen we een bekend pingeltje van KPN op de telefoon; u bevindt zich in Zwitserland! “Huh?” Daar hadden we niet op gerekend.

Dalen is lastiger dan stijgen. Zeker als de bochten echt 180 graden zijn en ik die bochten niet in 1 keer kan nemen. Vooruit - achteruit steken dus. Wat kan het dan nog lastiger maken? Een dalingspercentage van 18 % bijvoorbeeld. Dit hebben we nog nooit meegemaakt.

Ik krijg het warm (lees nog warmer) maar ik heb gelukkig een goeie assistente naast me en is de camper motorisch en remtechnisch perfect in orde.

Als de 18% hellingen zo’n beetje achter de rug zijn komen we in een dorpje waar we een weg in zouden moeten slaan waar echter een bord staat dat dit niet is toegestaan voor auto’s hoger dan 2,5 meter en/of breder dan 2 meter. Toevallig zijn we dat allebei. Dus de assistente er weer uit, ik achteruit om een iets onschuldiger maar wel ONTZETTEND SMAL ander straatje in te rijden. Daar komt uiteraard net een auto uit.

Weer achteruit. Dan het alternatieve straatje in met ingeklapte spiegels. We houden aan elke kant 10 cm over…..

Uiteindelijk zien we de snelweg richting Milaan en Turijn. Die moeten we hebben!

Na een welverdiende tussenstop en lunch beginnen we aan 150 km tolwegen/snelwegen.

Rond 16.00 uur lomen we op onze bestemming aan. Superaardige beheerders maar wat een zooitje aan oude caravans staat hier. Het is maar voor 1 nacht dus maakt het niet echt uit.

Morgen nog 100 km, makkie, dan zitten we in Frankrijk.

Zoals te doen gebruikelijk, maar na deze dag zeker, brengen we de rest van de avond ………..