Dag 25 Bonlieu-Epinal 24-5-2016

Als we wakker worden lijkt het zowaar droog! We staan in de buurt van het toiletgebouw maar zodanig dat we er geen zicht op hebben, de kampeerplekken zijn afgescheiden met 2 meter hoge heggen. Een andere camper (met de hele nacht een draaiende generator erachter) ging er WEL pal voor staan, fraai uitzicht, terwijl de camping dus erg mooi en groot en vrijwel leeg is. In totaal 5 campers...
Als we weggaan rijden we nog een rondje om de ‘serviceplek’ te vinden. Die is keurig aan de rand van de camping gesitueerd, prima geregeld allemaal.
Zodra we eenmaal echt rijden begint het het weer te regenen en dat blijft eigenlijk de hele dag zo. We stoppen nog even bij een SUPER U (die hadden we nog niet gehad) voor de dagelijkse druivensap en paté en gooien de tank (die voor slechts 1/3 leeg was) toch maar weer vol want de geruchten over brandstofschaarste blijven aanhouden. Overigens had ik op 1 van de vele Facebookpagina’s over camperen die ik volg, geroepen dat er ‘in het Westen van Frankrijk’ niets aan de hand was. Dit had een boze reactie opgeleverd van iemand die daar zonder brandstof was komen te staan. Het moest natuurlijk zijn ‘in het Oosten van Frankrijk’. Ik heb maar even netjes mijn excuses aangeboden.
Bij het betreden van de SUPER U worden we gepaaid door een ‘marktkoopman’ die daar met een stand staat met olijven en tapenades. We mogen proeven en het smaakt uiteraard prima. We willen wel wat kopen. Hij graait een hoopje bij elkaar en zegt met een stalen gezicht € 17,00. Het was vrij veel, genoeg om Marjoke’s en mijn verjaardag mee te vieren.... Wij gaan hier echter niet mee akkoord en nemen de helft (ook nog veel maar dat komt wel op) van hem af.
De route die we volgen is groen en erg nat. De regen blijft aanhouden. We stoppen nog voor een eenvoudige doch voedzame lunch en staan daarbij zo scheef dat we alle zeilen bij moeten zetten om onszelf overeind - en de kom soep op tafel - te kunnen houden.
Het laatste stuk naar Epinal is (in goed Frans) immer gerade aus!
De camping is kleiner dan we dachten en wordt bestierd door de zoon van Catweazle volgens Marjoke. We hebben echter een prima plaatsje en hebben nog niets aan populariteit ingeboet blijkbaar want na onze aankomst loopt het storm en stroomt ie bijna vol.
Om de spieren weer eens los te maken besluiten we om Centreville met de fiets te gaan bezoeken. Marjoke heeft een kaartje van Catweazle Junior en demarreert direct weg. De verkeerde kant op zal snel blijken als wij het bordje Epinal met een rode streep erdoor passeren. Ik roep ‘dat we niet goed gaan’, dat wordt erkend, waarna ze direct een andere kant opvliegt. ‘Is dit wel goed?’ probeer ik nog, ‘Ik weet het niet’ roept ze duidelijk geïrriteerd. Gelukkig kan ik haar overtuigen even de kaart te raadplegen, is misschien wel handiger. We moeten dus 180 graden de andere kant op om in het centrum te komen. Daar aangekomen is het zeker geen feest. Auto’s komen van alle kanten, duidelijk geen autoluw centrum. We bezoeken de basiliek (ontzettend oud en toe aan restauratie zo hier en daar) en zo ‘niet leuk’. We zien geen enkel leuk plekje om even een terrasje te pikken en besluiten dus om terug te gaan naar de camping, volgens de route die Catweazle Junior had geadviseerd.
Helaas wordt deze niet helemaal juist geïnterpreteerd door een lid van ons gezelschap waardoor wij 2 keer (!) ipv 1 keer een enorme heuvel moeten beklimmen maar daardoor wel de ruïne ook gezien hebben en mijn ‘klimzelfvertrouwen’ weer hersteld is.
Terug op de camping maar een pilsje op de goede afloop genomen met een stukje heerlijke kaas.
Dit wordt onze laatste avond in Frankrijk zoals het er nu naar uitziet.