Dag 7 2e dag Saroil 6-5-2016

Als Ruud brood gaat halen in het dorp ga ik met hem mee omdat ik de1/8 dieseltank inhoud een beetje weinig vind. Een jerrycan is zo gevonden.
Als we bij de bakker binnenkomen glimlacht deze breed. Kan ook niet anders wij hij is ook ONTZETTEND breed. Ruud is deze dagen een goede klant.
Dan wordt het plan voor deze ochtend uitgerold: wandelen of tafeltennis of breien/keuvelen. Ik kies voor de wandeling. Ruud heeft een mooie wandeling uitgestippeld die zo’n 1,5 uur (!) zal duren. Makkie, dus samen met hem en Carolien, Ellen, Arno, Ben en Dibbus (de hond) gaan wij rond 11.00 uur op stap.
Na ruim een kwartier moeten we een enorme afdeling maken op een pad vol met stenen, modder en ongelijkheden. We komen heelhuids beneden maar realiseren ons dan ook dat we weer een keer omhoog moeten..... Ruud stelt ons gerust; omhoog gaat heel geleidelijk. We vertrouwen blind op hem......
Na een dik uur komen we in een dorpje waar ooit 5(?) huizen hebben gestaan en een school en een kerkje. De kerk (en het kerkhof) zijn in prima staat, de school is ook gerestaureerd en dient nu als woonhuis. Daarnaast staat nog een gerestaureerd woonhuis maar de overige gebouwen zijn ingestort. Een hele bijzonder plek in een dal, echt afgelegen van de bewoonde wereld.
Hierna beginnen we inderdaad geleidelijk aan te stijgen. Na in totaal 2 uur lopen komen we een bord tegen met Saroil 4,5 km. Arno en ik kijken elkaar aan zeggen hetzelfde; op vlak terrein is 5 km lopen als je flink doorstapt 1 uur lopen, maar nu.....?
We laten ons echter niet kennen en gaan door. Kan ook niet anders want het thuisfront om hulp bellen zou een afgang zijn en we kunnen niet eens bellen want hebben geen bereik!
Het laatste uur is ontzettend zwaar; klimmen klimmen en nog eens klimmen. Zelfs Dibbus lijkt aan het einde van zijn krachten maar we redden het net binnen 4 uur.
Volkomen gebroken strompelen we binnen waar we uiteraard als helden worden onthaald!
Na 1 uur hebben we de reserves weer aangevuld en kunnen de eersten weer zelfstandig opstaan en ademhalen. Een frisse douche doet de rest en we springen in de auto’s om naar een kleine zelfstandige bierbrouwerij te gaan waar het ‘la Damoiselle’ bier wordt gebrouwen. Ontzettend leuk om te zien. Slechts 40.000 liter bier brouwen ze hier per jaar! Daarvan proeven wij ook het een en ander en kopen uiteraard wat flessen zodat de dame/gids toch nog een aardige dagomzet heeft. Voordat we vertrekken vertelt ze ons nog wel dat de lege flessen alleen bij brouwerij ingeleverd kunnen worden want deze worden hergebruikt. Wij dragen deze taak op aan Ruud op want per slot van rekening is hij bijna een local hier en komt hier vaker. Daarna wordt nog een brocante bezocht maar niemand vind iets van zijn of haar gading.
De dag en het bezoek aan Ruud en Connie wordt in stijl afgesloten in hun favoriete restaurant van in Massiac.
Op de heen- en terug-weg ziet Marjoke haar eerste herten in het wild dus de dag kan niet meer stuk.
Na het afsluitende sapje duikt iedereen moe maar voldaan in zijn/haar kooi.