Dag vijf in Stavanger

Dag 5 Stavanger 29 juli 2015

Door het drupje whisky dat we iedere avond bij wijze van slaapmutsje nemen sliepen we weer als rozen aan boord. We werden vandaag dan ook laat wakker over negenen. Daarom konden we niet –zoals we hadden gedacht- eten in de diningroom (het verschil tussen de ‘vreetschuur’ het Lido en de diningroom ‘La Fontaine’ is nu wel duidelijk) Afijn, in de diningroom wordt het eten geserveerd en in het Lido sta je in de rij. Maar verder aan de kwaliteit van het eten is niets af te dingen. Die is in beide restaurants goed. Aangezien we nu al drie avonden in de diningroom eten hadden we het plan opgevat daar ook te gaan ontbijten. Echter kan dat maar tot 9.30 uur en waren we dus te laat.
Het eten aan boord is werkelijk verrukkelijk. Gisteren aten we met twee andere Nederlandse stellen en een Vlaamse mevrouw. Er was een stel uit Delft en een stel uit Zeeland. Dit laatste stel was ook reisleider voor een cruisecompagnie. Het was niet de onze, want wij kenden ze niet en ze vertelden dat ze ook aan een kennismakingsritueel hadden gedaan. De man was na zijn pensionering dit ‘werk’ gaan doen en had werkelijk een geweldige baan. Hij regelde de excursies en kwam in actie als er problemen waren met de klanten van de cruise compagnie. Zijn vrouw mocht de laatste jaren gratis mee en assisteerde hem met de werkzaamheden zoals daar waren het maken van een nieuwsbrief (iedere dag). Nou, zo’n baan zoek ik ook nog, want ze cruisden de hele wereld over en hadden zelfs een huis in Florida. Alleen in Indonesië was hij nog niet geweest. Maar daar kon ik hem gelukkig nog e.e.a. over vertellen. Het was erg gezellig.

Vanmorgen waren we dus aangekomen in Stavanger, wat ik erg vind lijken op de Nederlandse plaats Stavoren. Dus begon ik het verhaal van het vrouwtje van Stavoren aan Hans te vertellen, alleen wist ik helemaal de clou niet meer. Gelukkig bracht de wifi in Stavanger uitkomst en kon ik het even snel googlen.
Jammer genoeg was het weer erg slecht. Het regende bijna de hele dag.
Stavanger is een grote plaats, een soort provinciestad. Het is ook de stad waarvan uit de olie wordt getransporteerd, dus het heeft een grote haven. Wij hebben ook het oliemuseum bezocht dat veel interessante aspecten had. Het was af en toe wel wat technisch, maar toch wel leuk. Daarna gingen we weer verder de stad in. Er zijn leuke winkels en de mode is hier ook heel leuk. Maar alles is voor Nederlandse begrippen erg duur, dus werd er niets gepast en ook niets gekocht. Ik had nog wel 1000 kronen gepind, maar verder dan een aardigheidje voor Marjolein en een nieuwe mascara ( ik was de mijne thuis vergeten) kwam ik niet. We zagen nog wel leuke vestjes voor Julia, maar net niet in haar maat. Nu kunnen we nog wel proberen morgen in Kristiansand iets voor haar te kopen.
We werkten weer even het internet bij en checkten de mail. Ik kreeg overigens vanmorgen nog twee telefoontjes. De eerste van het UWV, die vroegen hoe het met me ging. Ik vertelde dat het goed ging, maar dat ik op mijn hersteloperatie zat te wachten. De verbinding was heel erg slecht, maar ik durfde niet te zeggen dat ik in Noorwegen zat. Ik had namelijk niet doorgegeven dat ik weg zou gaan (vergeten). Het tweede telefoontje kwam toen we in een koffieshop wat zaten te drinken en was van het Reinier de Graafziekenhuis. Ik sta op de nominatie om op maandag 14 september geopereerd te worden. Dus dat weten we dan ook weer. Het is precies de week nadat we uit Polen komen, dus dat komt prima uit.

Toen we naar het schip terugliepen kwamen twee stellen tegen. Het bleken twee oude schoolkameraden van Hans te zijn van de mavo uit Dordrecht. We hadden al via facebook van iemand uit Dordt gehoord dat ze aan boord waren. Dus vanavond gaan we even met hen bijkletsen.