Dag 15 Heidenburg 14 september 2019

Het is prachtig weer in deze regio. Toch vertrekken we, maar niet nadat we even gezellig hebben gesproken met de eigenaresse van de camping.

Zoals ik op dag 13 al beschreef is er een flinke omleiding ingesteld die ook de camping treft. Volgens de eigenaresse is men in april begonnen en gaat het 2 jaar duren! Haar man heeft echter al gehoord dat ze misschien eind van dit jaar klaar zijn. Dat is wel te hoepen voor ze want in tegenstelling tot in Nederland wordt hier geen compensatie uitgekeerd als je er nadelige gevolgen van ondervindt, en dat doen ze wel degelijk.

We vertrekken en kiezen weer voor de route binnendoor, richting Moezel. Binnendoor is binnendoor. We negeren 1 aanwijzing van TomTom want die weg is echt te smal denken wij. Even later zitten we alsnog op zo’n weg en zijn weer blij dat we geen tegenliggers treffen.

In een dorpje komen we dan bij een benzinepomp met vriendelijke prijzen. Ik besluit de camper te keren maar niet zonder de hulp van Marjoke die het verkeer tegengehoudt om dat mogelijk te maken. Ik sta dan met de rechterkant precies voor de dieselpomp. Als ik stil sta vraag ik me dan af waarom ik dat gedaan heb want de tankdop zit links.... Dus weer een stukje teruggereden en daar maar weer gekeerd voor de 2e poging. Die lukt en als ik even later met een beetje rood hoofd naar binnen loop is het commentaar van de jongeman achter de kassa “Senzationel”. Ik mompel in mijn beste Duits iets dat ik ook niet weet waarom ik dat deed en verlaat snel de shop.

De camping in Heidenburg is daarna snel gevonden en de Nederlandse eigenaar erg aardig en behulpzaam. We krijgen een prachtplek op de terrassencamping en kunnen de Moezel (heel ver weg) zien liggen.

Wederom moet er gewerkt worden voor ons eten want we moeten bij elkaar weer 20 km fietsen naar de supermarkt en terug. 

Dat wordt een hellerit over veel onverharde fietspaden(?) en weilanden met een karrenspoor dat blijkbaar ook als fietspad gerekend wordt. De terugweg verloopt iets beter maar we besluiten dat we dit niet meer gaan doen. Te gevaarlijk. Gelukkig komen we nog een kleine Kneipe tegen waar we even op adem kunnen komen en het vochtniveau kunnen aanvullen.

Wonder boven wonder blijven we ook deze rit overeind maar als je in die stenen valt is een verwonding onvermijdelijk. 

We zijn dan ook blij wanneer we weer terug zijn op de camping en heerlijk in de zon kunnen gaan zitten en etc. etc.