21 april Marrakech

Het venijn lijkt hem in de staart te zitten. Na 9 goede (sommige heel goede) boekingen via booking.com was de 10e 'minder'. Wat heet; een drama. Ons verblijfadres is eigenlijk een (camper)camping aangevuld met een stuk of 6 studio's waar wij er dus 1 van hebben. Het is schoon, alleen de putlucht uit de douche is 'wat' minder. Ook stijgen er heel 'onrustbarende' geluiden op uit het afvoerputje van de douche als je de wc doortrekt. Het bed spant echter de kroon. Als de hulporganisatie het Rode Kruis zulke bedden naar crisisgebieden zou sturen weet ik zeker dat die mensen, hoe beroerd hun situatie ook is, ze terug zouden sturen... We hebben dus bijna geen oog dicht gedaan. Nu is het ook zo dat de vermoeidheid een beetje zijn tol begint te eisen maar we houden vol!
Het Franse echtpaar dat de toko runt is super aardig. Ontbeten in de kantine/bar/restaurant en daar Nederlands stel gesproken die zeiden dat we naar Marrakech via Ait Ben Haddou MOESTEN gaan. Was zeer de moeite waard verzekerden ze ons.
Aldus gedaan en het was ook de moeite waard alleen was het laatste stuk (25km) nog niet klaar :-( en daarom onverharde weg. Voorzichtig aan dus maar GENOTEN, mooiste route tot nu toe. We waanden ons af en toe een beetje in de Dakar Rally! Het laatste stuk van die route reden we met de billen samengeknepen. Nee ..... vanwege de benzinemeter die richting 0 ging en nergens een pomp te bekennen uiteraard. Gelukkig zag ik op een gegeven moment een inmiddels bekend logo van een benzinemaatschappij in de verte. Helaas waren we (waarschijnlijk) 1 maand te vroeg want het station was nog niet klaar. Maar we hebben het gelukkig toch gered.
Na het bochten en klimspektakel waren de laatste 40 kilometer naar Marrakech een eitje. We hadden een hotel IN de Medina uitgekozen en traditiegetrouw stond die natuurlijk niet op de TomTom. Dus op goed geluk de stad in gereden, auto langs de kant gezet en dom gaan zitten kijken. De gids bood zich binnen 1 minuut aan. Hij bracht ons binnen 10 minuten waar we moesten zijn. Hij gebaarde ons op een gegeven moment de auto te parkeren en hem te voet te volgen, 5 minuten lopen.
Alles went maar waar we terecht kwamen hadden we zelf NOOIT gevonden. Sterker nog, ik zou daar zelf niet zou gauw in gegaan zijn. 'Hotel' helemaal in traditionele stijl, waanzinnige kamer. De auto op loopafstand geparkeerd en maar hopen dat ie er morgen ook nog staat.
Na de noodzakelijke opfris het bruisende leven van Marrakech in. In een restaurantje (Rob Geus zou hier niet eens naar binnen gaan) kip en Franse frietjes op. De ober/eigenaar had het vooral druk met het middels water spuiten wegjagen van de zwerfkatten. Er kwam er zelfs 1 gezellig op de vrije stoel bij onze tafel zitten. Zwerfkatten zijn echt een enorm probleem hier.
Daarna op weg naar het Djemaa el Fna plein (wie kent het niet) na eerst uitgebreid geschuild te hebben voor een enorme hoosbui. Het weer is niet best, 14 graden en regen, schril contrast met gisteren. Op het plein gebeurt van alles; eten, drinken, slangen bezweren, aapjes op je schouder zetten (wij niet hoor!) onder het genot van een bakkie koffie het spektakel gadegeslagen en toen de soukh in om allahsloffen te scoren voor onszelf en het thuisfront. Ontzettend gelachen bij een verkoper waar we 3 paar scoorden. Hij lachte overigens het hardst van ons. Dat geeft te denken...
Hoera, we wisten het hotel nog te vinden. We kunnen hier vanavond niet eten maar op 2 minuten zit een prima restaurant zei de receptionist dus we gaan het weer meemaken!